Een basisinkomen van 500 dollar per maand voor 125 allerarmste inwoners van zijn stad. Daar startte de 29-jarige burgemeester Michael Tubbs van Stockton (Californië, Amerika) mee. 

De burgemeester heeft geen gemakkelijke baan. Hij was 26 jaar toen hij aantrad als burgemeester van Stockton, een stad die in 2012 failliet was gegaan en waar een kwart van de bevolking onder de armoedegrens leeft.

Een basisinkomen voor de allerarmsten

Hij besloot de allerarmste inwoners te gaan helpen met een experiment met een basisinkomen. Een basisinkomen is een gegarandeerd inkomen, dat je krijgt van de overheid, zonder dat je een tegenprestatie hoeft te leveren. Het idee is niet nieuw. Tubbs kreeg bijvoorbeeld zijn inspiratie van Dr. Martin Luther King uit 1967, die het idee toen al had geopperd.

Niet iedereen in zijn stad was direct enthousiast, want zouden mensen niet stoppen met werken, of als ze geen werk hebben, ook niets zoeken? Tubbs vond het de moeite waard om het toch uit te proberen.

De eerste resultaten bekend

Inmiddels is de pilot 8 maanden bezig en zijn de eerste resultaten bekend. De deelnemers krijgen elke maand per post een pinpas met 500 dollar. De meeste mensen geven het geld uit aan voeding, kleding, vervoer, het betalen van nutsvoorzieningen, onderwijs en verzekeringen.

De meeste mensen hebben een parttime- of fulltimebaan, sommige hebben een handicap waardoor ze niet kunnen werken, anderen zorgen voor ouders of kinderen. Slechts 2 procent van de deelnemers is werkeloos en zoekt ook geen werk. Over 10 maanden komen de uiteindelijke resultaten, maar de deelnemers zijn enthousiast. Het geeft ze een beetje meer financiële ruimte en dat maakt ze blij.

In Finland stopte het experiment

Ook in Finland experimenteren ze al langer met een basisinkomen, maar die proeven zijn gestopt. Een groep mensen 2.000 willekeurig gekozen Finnen met een uitkering, kreeg 2 jaar lang 560 euro per maand. Een bedrag dat zekerheid geeft, maar wat niet zo hoog is dat de deelnemers niet meer hoeven te werken.

Uit onderzoek bleek dat de groep niet structureel meer ging werken, maar ze waren wel gelukkiger en gezonder. Sommige mensen, waaronder de Finse regering, zeiden daarom dat het mislukt was, maar anderen, zoals de Nederlandse Rutger Bregman, bekeken het juist van de positieve kant. Het ging namelijk ook niet ten koste van het werk en de mensen zaten een stuk beter in hun vel.

Econoom en filosoof Loek Groot zei zelfs dat er een kans was dat de werkgelegenheid nog gaat stijgen. Sommige mensen in het experiment waren al lang werkeloos. Dat brengt stress met zich mee. Door het experiment voelden ze zich gezonder en gelukkiger en dat kan op termijn ervoor zorgen, dat ze weer energie hebben om aan het werk te gaan.

In Nederland geen plannen op grote schaal

In Nederland zijn er vanaf 2017 ook allerlei experimenten gaande voor mensen in de bijstand. Ze mogen meer verdienen naast hun uitkering, of ze hebben geen verplichtingen om te re-integreren, maar verder zijn er geen plannen op grote schaal. Al zijn er mensen die het zelf doen. Wij schreven bijvoorbeeld al een keer over Tosca, die haar basisinkomen wilde crowdfunden.

Geluk boven geld

Terug naar Amerika. De schaal van het experiment is klein en de uitkomsten zijn nog niet duidelijk, maar ook hier zou je voorzichtig kunnen concluderen dat het basisinkomen mensen wel gelukkiger maakt. En is dat niet waar het uiteindelijk om gaat? In Nieuw Zeeland is welzijn al het criterium waarop ze hun succes meten, maar uiteindelijk komt wel altijd de vraag: hoe gaan we dat betalen?

Wat vind jij? Ben je een voorstander, of een tegenstander van het basisinkomen en onder welke voorwaarden?

klik hier voor de bron

Foto: Stockton Mayor Michael Tubbs, seen in 2012. Hector Amezcua/Sacramento Bee/MCT via Getty Images